Historia szkoły
Początków oświaty na terenie Głębowic należy doszukiwać się już w XVI wieku. Wówczas to zaczęły powstawać szkoły parafialne. Jedyną i wyłączną władzę nad taką szkółką sprawował jej kierownik - proboszcz.
Bardzo istotnym warunkiem obecności nauczyciela w parafii było istnienie " domu szkolnego ". Najczęściej była to uboga chatka znajdująca się w zaciszu cmentarza lub kościoła. Tak było i w przypadku Głębowic. Stanisław Kot w swojej książce " Szkolnictwo parafialne w Małopolsce w XVI-XVIII wieku " w rozdziale poświęconym Dziekanatowi Zatorskiemu pisze o Głębowicach tak: " Kościół w rękach Katolików ". Dla kierownika szkoły jest dom z sadzawką naprzeciwko ".Sądzić można, że chodzi tu o pomieszczenie zwane " organistówką ", usytuowane niegdyś z zachodniej strony kościoła.
W drugiej połowie XVII wieku szkółki parafialne podupadły. Dopiero działalność Komisji Edukacyjnej i oświeconych działaczy XVIII wieku doprowadziła do uzdrowienia oświaty. Zwrócono uwagę na potrzebę edukacji nie tylko dla celów kościelnych ( XVI wiek ), lecz i świeckich. Rozpoczęto na podłożu dotychczasowego szkolnictwa parafialnego budować nowy typ szkół - szkoły ludowe.
Na podstawie odpisu postanowienia Rady Szkolnej Krajowej - Lwów 21 października 1903 rok - można ustalić udokumentowany proces edukacyjny na terenie Głębowic. Z odpisu tego wynika, że w 1894 roku istniała w Głębowicach 1 -klasowa Szkoła Ludowa.
Rok szkolny 1904/5 przynosi zmiany w organizacji szkoły. Zostaje ona przemianowana na 2-klasową Szkołę Ludową.
Kolejna reorganizacja placówki nastąpiła w 1921 roku. Jest to wówczas 2-klasowa Szkoła Ludowa z planem szkoły
4-klasowej.
Od 1925 roku w Głębowicach istnieje 5-klasowa Szkoła Powszechna . We wrześniu 1926 roku przybywa do Głębowic Marian Christ, by zostać najpierw nauczycielem, a potem kierownikiem 3-klasowej Szkoły Publicznej.
Do 1945 roku jeszcze dwukrotnie przekształcano placówkę: w 1936 roku na 2-klasową Publiczną Szkołę Powszechną z polskim językiem nauczania, zaś w 1938 roku na Szkołę Powszechną Stopnia I z polskim językiem nauczania.
Kolejne lata przynoszą system szkół siedmioklasowych. W tych latach kierownikami są: Paulina Ogiegło, Janina Dadaj, Anastazja Jończy i Tadeusz Niemczyk. Ostatni rocznik siedmioklasistów kończył szkołę w roku szkolnym 1965/66.
Od roku szkolnego 1966/67 w Głębowicach istniała ośmioklasowa Szkoła Podstawowa, kierowana przez: Tadeusza Niemczyka, Martę Niemczyk, Tadeusza Radwana i Urszulę Babińską.
Reforma oświaty przeprowadzona w 1999 roku spowodowała, że rok szkolny 1999/00 rozpoczęliśmy jako Sześcioklasowa Publiczna Szkoła Podstawowa, której organem prowadzącym od 2002 r roku była Gmina Wieprz, od 2002 jest Gmina Osiek, a nadzorującym - Kuratorium Oświaty w Krakowie.
Od 01.09.2006 r. funkcjonujemy jako Zespół Szkolno-Przedszkolny.
STARA SZKOŁA
Budynek starej szkoły mieścił się na obecnym przyszkolnym parkingu. Był to dom parterowy, murowany. Znajdowały się w nim dwie sale lekcyjne, skromnie urządzone ( tablica, ławki, piec kaflowy). Drugą część budynku przeznaczono na mieszkanie dla kierownika szkoły.
Owocem pracy edukacyjnej szkoły, gminy, probostwa, było bogate życie kulturalne wsi. Na podstawie kroniki szkolnej i kronik parafialnych można ustalić ważne wydarzenia, mające miejsce w początkach XX wieku.
1906 - młodzież szkolna uczestniczy w " majówkach "- zabawach i grach w plenerze.
1909 - w sali dworskiej wystawiono " Jasełka ".
1912 - powstanie Służby Pożarniczej.
1913 - stworzenie Kółka Rolniczego.
1914 - poświęcenie sztandaru pożarniczego.
1921 - założenie Koła Młodzieży, którym opiekowali się nauczyciele miejscowej szkoły.
1921 - rozpoczęcie organizowania biblioteki.
1924 - wizytacja Księcia Biskupa Adama Sapiechy, który zwiedzał szkołę i spotkał się z pracownikami szkoły. Radą
Szkolną Miejscową i pracownikami Gminy Głębowice,
1926 - zorganizowanie " Mikołajek " dla dzieci.
1927 - uroczystość poświęcenia nowych dzwonów ( poprzednie dzwony ukradziono w 1917 r., najstarszy z nich - starożytny ważył około 450 kg ) oraz nadanie im imion:
największemu - Maria
średniemu - Stanisław,
najmniejszemu - Mikołaj.
1931 - poświęcenie kaplicy od strony północnej, sztandaru Koła Młodzieży oraz Domu Katolickiego, wybudowanego
przez Ks. Jana Kostyrę, " gdyż młodzież i starsi nie mają lokalu, gdzie by się mogli gromadzić, przyzwoicie zaba-
wić, a przy tym dokształcić ".
Wszystkie te wydarzenia, jak i inne święta kościelne i narodowe obchodzono bardzo uroczyście. Dziatwa szkolna recytowała wiersze, śpiewała piosenki, wystawiała sztuki, a koncertowała, działająca o 1874 roku, Amatorska Orkiestra Dęta.
Mimo starań mieszkańców Głębowic, budynek szkolny chylił się ku upadkowi.
Z uwagi na złe warunki zdrowotne i higieniczne, budynek został uznany jako nienadający się do nauczania w nim dzieci. 9.III. 1938 r. Rada Szkolna Miejscowa ze S. Duninem, S.Kuwikiem, ks.J.Kostyrą,
M. Christem na czele, podjęła uchwałę, w myśl której postanowiono sprzedać stary budynek szkolny wraz z parcelą oraz przystąpić do budowy nowego budynku szkolnego.
II WOJNA ŚWIATOWA
To prawdopodobnie wojna przerwała plany miejscowej ludności związane z budową budynku szkolnego. Co jednak najważniejsze, działania wojenne nie przerwały nauki szkolnej.
Ponieważ szkołę przeznaczono dla dzieci niemieckich " umsiedlerów ", Polacy pobierali nauki w Domu Katolickim ( obecnie budynek zamieszkały przez Zgromadzenie Sióstr Sercanek ). Po wysiedleniu Głębowic w 1942 roku nauka odbywała systemem łączonym w starym budynku szkolnym. Dodatkowo w zamku wynajmowano trzy sale lekcyjne.
Jednak w czasie wojny uczono się głównie w szkole na Łazach. Do szkoły uczęszczały dzieci polskie z Głębowic, wszystkich przysiółków, a nawet z Osieka, Nidku, Gierałtowic. Placówka ta istniała jako filia naszej szkoły od 1915 roku i nosiła nazwę Szkoła Ludowa Eksponowana.
Po wojnie do tejże szkoły, nazwanej Szkołą Podstawową nr 2, uczęszczały dzieci z klas I-IV, później zaś od 0-III. Do 1999 roku zajęcia prowadzono w klasach łączonych.
1 października 1999 roku w wyniku pożaru budynek szkolny uległ zniszczeniu. Dzieci z klas I - III uczęszczają do
placówki macierzystej.
HISTORIA OBECNEGO BUDYNKU
Wznowienie inicjatywy budowy nowej szkoły nastąpiło po wojnie. Mieszkańcy Głębowic nie szczędzili trudu. Dawali ofiarnie swój wkład pracy i datki pieniężne. Dzięki temu w trudnych warunkach w ciągu 3 lat ( 1949-1952 ) wybudowno nową szkołę. Jej otwarcie nastąpiło we wrześniu 1952 roku. Wkrótce została ona otynkowana, a obejście uporządkowane.
Każdy z kierujących w latach 1952-2000 placówką, nie szczędził starań, by stawała się ona coraz nowocześniejsza. Działania kierowników, dyrektorów akceptowane przez społeczność lokalną i aktywnie popierane przez prężne Komitety Rodzicielskie ( Rady Rodziców ) oraz chętnie działającą młodzież, doprowadziły do tego, że warunki edukacji na terenie Głębowic stają się coraz lepsze.
Warto tutaj wspomnieć o kapitalnym remoncie placówki w 1973 roku, zainicjowanym przez Komitet Rodzicielski. Szkołę wyposażono w co, wodę, sanitariaty, stołówkę. Na ów cel mieszkańcy Głębowic złożyli 70 000 zł., 500 zł od rodziny.
Równie ważne były prace takie jak: wygospodarowanie pomieszczeń na bibliotekę, pokój nauczycielski, kancelarię, kuchnię, wyposażanie placówki w sprzęt szkolny, pomoce dydaktyczne ( często w zamian za społeczną pracę rodziców ), malowanie pomieszczeń, wykonanie ogrodzenia szkolnego, pokrycie blachą dachu, wymiana rynien, wzorowe utrzymanie czystości.
Lata 1995-2000 przynoszą kolejne kapitalne remonty: sieci elektrycznej, co, sanitariatów, kuchni szkolnej, budowę boisk sportowych, zakup komputerów i bardzo nowoczesnego sprzętu szkolnego.
W roku 2004 rozpoczęto kolejny etap wielkiej modernizacji budynku. Wymieniono okna, urządzono salę informatyczną. W 2005 roku dobudowano część przeznaczoną na przedszkole, wyremontowano starą część szkoły i obejście - zmieniono dach, wymieniono wszystkie instalacje, nowy pion kuchenny i stołówkę, zakupiono nowoczesne umeblowanie i pomoce dydaktyczne.
